Antybiotyki – ZA CZY PRZECIW?!

Mam wrażenie, że antybiotyki dzielą społeczeństwo na tych biorących i tych uważających je za zło. Częste pytanie “co myślisz o antybiotykach?”. Jak je słyszę to zastanawiam się -jaką pytający oczekuje odpowiedz: nienawidzę / polecam? Myślę, że takie podejście i pytanie wynika z braku wiedzy o antybiotykach i strachu przed możliwą chorobą. Postanowiłam dziś się z nimi rozprawić i wytłumaczyć Wam czemu nie można być ani za, ani przeciw!

Zacznę od siebie. Pewnie większość Was mnie zna Wychowałam się w domu lekarskim. Wcale nie było to ułatwieniem w moim dzieciństwie pod względem medycznym. Mój tata był i jest lekarzem, który w swej pracy opiera się tylko na medycynie opartej na faktach, inaczej mówiąc – jeśli badania naukowe nie potwierdziły jednoznacznie działania jakiegoś leku to on go nie stosuję. Jak wiadomo przy przeziębieniu mało leków ma udowodnione działanie ( jeśli nie wiecie to wpadnijcie na mój wpis o przeziębieniu u dzieci bo tam to wszystko wyjaśniam ). Apteczka w naszym w domu była marna. Można było w niej znaleźć jedynie leki przeciwgorączkowe i termometr. Czy byliśmy magicznymi dziećmi, które nie chorowały? Mój tata uważa, że tak właśnie było, bo po prostu zabronił nam chorować :). Prawda była taka, że jeśli nie mieliśmy gorączki powyżej 38 stopni to dla taty najzwyczajniej nie było  choroby ( może ospa, różyczka i temu podobne jak byliśmy młodsi, ale wiecie o co mi chodzi! ) Będąc już uczennicą co roku dostawałam książkę z powodu stuprocentowej frekwencji w szkole, gdyż temperatury nie miewałam i zazdrościłam koleżankom chorowania. Pamiętam jak miałam 16 lat i w końcu mi się udało! Dopadła mnie grypa! Leżałam w łóżku 3 dni z wysoką gorączką, lecz niestety były to ferie i nie ominęła mnie szkoła, tylko jazda na nartach! Dążę do tego, że antybiotyków u mnie w domu nie było, syropów na kaszel ani super tabletek na odporność również. To nie znaczy, że nie chorowaliśmy, przeziębialiśmy się tak jak wszystkie dzieci, ale ze względu na to, że rozrabialiśmy tak samo z katarem lub bez niego, to rodzice nie dawali nam forów. Czy to było dobre podejście? Nie potrafię na to pytanie odpowiedzieć i chyba nie chcę, bo urodziłam się w 1988 roku. a od tego czasu w medycynie dużo się zmieniło.  Podobno ja i mój brat raz przyjęliśmy antybiotyk z powodu zapalenia ucha gdy byliśmy bardzo mali. Czy to znaczy, że moi rodzice byli przeciwko antybiotykom?! Absolutnie nie! Mój tata jako lekarz oczywiście czasami antybiotyki przepisuje, ale po prostu tata wiedział,  że w naszym przypadku nie były one konieczne. Dziś, chciałabym Wam pokazać, że antybiotyki choć często są naszym wybawieniem i ratują  ludzkie życie to w wielu wypadkach są nadużywane. Mam nadzieję, że jak przeczytacie ten tekst to stwierdzicie, że mój tata miał rację, i że mogliśmy w swoich młodzieńczych latach praktycznie ich nie potrzebować.

Co to są antybiotyki? – W uproszczeniu to leki, które pomagają zwalczyć infekcje wywołane przez BAKTERIE. Występują w postaci tabletek, zawiesiny dla dzieci, maści czy zastrzyków, które niegdyś przerażały większość nastolatków. Nie działają one na WIRUSY. Antybiotyki, w niektórych schorzeniach są zbawieniem i zanim je wymyślono ludzie często po prostu umierali. Wynalezienie antybiotyków było przełomem ludzkości, za który jestem nauce bardzo wdzięczna bo nie raz, ani nie dwa pomogły mi w wyleczeniu moich pacjentów.

Najczęstsze infekcje, które leczy się antybiotykami:

• angina paciorkowcowa
• zapalenie płuc
• infekcje dróg moczowych
• infekcje przenoszone drogą płciową np. rzeżączka, chlamydia
• ropnie skóry i zakażenia stomatologiczne

( oczywiście jest więcej infekcji, które wymagają antybiotykoterapii, ale pisze tu o najczęstszych! )

Tyle! Tyle z najczystszych infekcji, w których potrzeba antybiotyku! Nie znaczy to, że przy tych właśnie infekcjach zawsze konieczny jest antybiotyk. Zapalenia płuc zdarzają się wirusowe, anginę paciorkowcową możemy przejść nawet o tym nie wiedząc, bakterie w moczu mogą być obecne i na drugi dzień magicznie zniknąć, tak więc bez specyficznych objawów często nie podajemy żadnych leków. Niestety często przy tych infekcjach wymagane jest podanie antybiotyku.

Kiedy zatem antybiotyku się nie podaje lub rzadko bywa potrzebny?

• Przeziębienie – nie podaje się antybiotyku, bo przeziębienie jest wywołane przez wirusy. Zapraszam do przeczytania wpisu o przeziębieniu jeśli jeszcze tego nie zrobiłaś/eś.
• Grypa – nie podajemy antybiotyku, bo grypa jest wywołana przez wirusa grypy. Istnieje na rynku lek przeciwwirusowy stosowany w wypadku grypy, ale nie jest to antybiotyk i można przyjąć go do 48h od pierwszych objawów grypy.
• Zapalenia gardła – w większości wywołane są przez wirusy. Zdarza się paciorkowcowe zapalenie gardła ( o którym pisałam wcześniej ) u dzieci częściej niż u dorosłych, ale tak czy inaczej większość zapaleń gardła nie wymaga antybiotyku!
• Zapalenie zatok – wywołane jest przez wirusy. Zdarza się, że dojdzie do nadkażenia bakteryjnego, najczęściej przez silne dmuchanie nosa i wtłoczenie podciśnieniem bakterii do jam zatok, obrzęknięta, przekrwiona śluzówka uniemożliwia odpływ wydzieliny i przyczynia się do namnażania tam bakterii. Podejrzewamy nadkażenie, jeśli zapalenie zatok utrzymuje się powyżej 10 dni lub dochodzi do pogorszenia objawów lub wysokiej gorączki. Pamiętajcie, że kolor i konsystencja wydzieliny z nosa nie świadczy o nadkażeniu bakteryjnym.
• Ostre zapalenie oskrzeli – najczęściej jest ono WIRUSOWE. Bardzo rzadko istnieje potrzeba podania antybiotyku przy zapaleniu oskrzeli!

Jestem przekonana, że dla większości z Was te informacje są szokujące. Nie raz słyszeliście, że wraz z zapaleniem oskrzeli istnieje konieczność podania antybiotyku. Większość z Was podała antybiotyk swojemu dziecko lub samemu go przyjęła przy tych infekcjach i zapewne Wam pomógł. Jesteście wręcz przekonani, że to on Was wyleczył bo przecież czuliście się strasznie i już na drugi dzień od przyjęcia go nagle cudownie wyzdrowieliście. Przecież takich przypadków nie ma?! Otóż są. Badania naukowe nie raz to potwierdziły. Infekcje takie jak przeziębienie same się leczą bez przyjęcia żadnego leku. Jednego dnia możemy czuć się fatalnie, a drugiego obudzić się zdrowi. Także w większości był to Wasz własny genialny organizm, który obronił się sam. Badania naukowe przeprowadzane są na dużej populacji, gdzie ludzie z tymi samymi objawami dostają lek lub placebo ( coś udającego lek, ale nie działającego ) i dopiero wtedy wiemy, kiedy jest to przypadek, a kiedy faktycznie dany lek zadziałał.

Po co te wszystkie moje wywody?! Otóż dlatego,  że niepotrzebne przyjmowanie antybiotyków ma swoje konsekwencje:

1. Pierwsze i podstawowe to to, że wraz z coraz częstszym stosowaniem antybiotyków wzrasta na nie oporność. Przyjmując je niepotrzebnie dajemy szansę bakteriom na rozwinięcie oporności, co prowadzi to do tego, że przestaje on na nas działać. Coraz częściej pacjenci muszą być leczeni w warunkach szpitalnych kilkoma antybiotykami, bo “nic” nie działało.
2. Antybiotyki to nie cukierki! Mają swoje działania niepożądane, takie jak: nudności, wymioty, biegunka. Mogą się przyczynić do rozwoju innych infekcji, ponieważ przy okazji zabijają fizjologiczną przyjazną nam florę, która zapewnia równowagę mikrobiologiczną organizmu ( nierzadko infekcje grzybicze ). Tak więc możesz sobie wyrządzić większą krzywdę niż powoduje podstawowa choroba.
3. Możesz dostać reakcji alergicznej po podaniu antybiotyku, nawet jeśli wcześniej jej nie miałeś.  Niekiedy sprawiają tylko dyskomfort, powodując wysypkę i swędzenie, ale czasem mogą wystąpić bardzo poważne, a nawet zagrażające zdrowiu i życiu reakcje.

Dlaczego nigdy nie powinniśmy przyjmować antybiotyku bez zaleceń lekarza:

• Konkretne bakterie mają swoje ulubione miejsca do bytowania, tak więc antybiotyk, który świetnie działał na zapalenie płuc może w ogóle nie sprawdzić się w zakażeniu dróg moczowych itp. Jeśli mamy w domu jakiś antybiotyk to nie próbujmy sami się nim  leczyć, bo po pierwsze może on być niepotrzebny, a po drugie możemy przyjąć coś co nam nie pomoże, a tylko zwiększy oporność na antybiotyki w przyszłości. Podsumowując – nie wszystkie antybiotyki działają na wszystkie bakterie.
• Nie proś, aby farmaceuta pożyczył Ci antybiotyk, na który oddasz receptę, jak tylko trafisz do lekarza. Lekarz musi postawić dobrą diagnozę i dobrać najlepszy preparat,  tak więc jeśli przyjmiesz już jakiś antybiotyk – badanie nie będzie rzetelne i bardzo trudno będzie postawić bezbłędną diagnozę.

Pamiętaj:

• Nigdy nie naciskaj  na lekarza, aby przepisał Ci antybiotyk kiedy uważa, że go nie potrzebujesz.
• Jeśli musisz przyjąć antybiotyk to stosuj się do zaleceń lekarskich, nie pomijaj dawek i nie przerywaj przyjmowania go wcześniej niż masz w zaleceniu, bo poczułeś/aś się lepiej.
• Nigdy nie pożyczaj znajomym lub rodzinie antybiotyku, aby sami się leczyli tylko wyślij ich do lekarza.
• Na początku wizyty zgłoś lekarzowi, że jesteś uczulony na dany antybiotyk!

Kiedyś usłyszałam takie słowa – “przecież antybiotyki są wszędzie i jemy je codziennie z pożywieniem, to co nam szkodzi  sobie dodatkowo przyjąć” . Niestety prawda jest taka, że są stosowane w przemyśle spożywczym, ale to nie znaczy, że jeśli ktoś nie dba o nas, to my nie mamy tego robić sami za siebie.

Jeśli chcesz wiedzieć jak wzmocnić odporność kliknij TUTAJ!